ضد حریق در واقع اشاره به سازه‌ها یا موادی دارد که در مقابل آتش سوزی مقاومت می کنند. این مواد ضد حریق اکثرا به شیوه‌‌های مختلفی از جمله اسپری شدن روی سطح سازه‌‌های مختلف با انواع جنس از فولاد گرفته تا چوب اعمال شده و مقاومت سطح مورد نظر در برابر آتش را افزایش می‌دهند.
انواع مختلفی از پوششهای ضد حریق داریم که از جهاتی با هم تفاوت‌هایی دارند ولی وجه شباهت آن‌ها مقاومت بالای آن‌ها در برابر آتش مستقیم است.
رنگ ضد حریق بر پایه آب موادی است که جهت حفاظت ساختارهای فولادی در برابر آتش سوزی به کار می رود و استفاده از این محصول در محیط های داخلی مناسب است. رنگ ضد حریق وقتی در معرض حریق قرار گیرد پف کرده و یک ساختار فوم شونده به ضخامت حدود 2 سانتیمتر روی سطح ایجاد می کند و علاوه بر این از خود گازهای سمی و بودار متصاعد نمی کند . استفاده از این محصول سازه را در حدود 3 ساعت در برابر حریق محافظت می کند.
رنگ ضد حریق برپایه آب در محیط‌هایی که محدودیت‌هایی دارند مانند بیمارستان‌ها،و جاهای دیگر می‌تواند فواید زیادی داشته باشد.ضمناً با توجه به پایه آبی بودن پوشش ضد حریق، در هنگام حریق این ملات از خود گاز خطرناک تولید نمی‌کند و باعث خفگی نمی‌شود.
این عایق‌های ضد حریق را می‌توان علاوه بر بتن و فولاد در سطوح چوبی نیز به کار برد. مواد اصلی سازنده و شش ضد حریق با چگالی کم شامل ماسه منبسط شونده‌ی سبک، پرلیت، ورمیکیولیت و گچ می‌باشد.
استفاده از گچ در این محصول باعث می‌شود تا هزینه‌های صرف شده برای آن نسبت به بقیه محصولات کم تر شود.
ضمناً محصولات پایه گچی وزن بسیار کمتری را به سازه وارد می‌کنند و در نتیجه بار مرده‌ی کمتری بر ساختمان اعمال می‌کنند.
